رفاقت معرفت نمیاره ، این معرفتِ که رفاقت میاره . . .

معرفت جاه و مقام نیست به هر کس ندهند
معرفت راه و مرامیست که به هرکس ندهند
معرفت عشق خدائیست به هر نفس ندهند
معرفت بذر نشکفته عشقیست به نا رس ندهند . . .

برای پیش تو بودن “ بلیط ” لازم نیست !
مرور قصه ی دل کافی ست . . .
سلامتی همه رفقا

چه باشه چه نباشه ، محبت سر جاشه /

چه داری چه نداری ، تو عزیز روزگاری . . .

تو کلاس آئین نامه سرهنگه پرسید :

کی می دونه کجا دور زدن ممنوعه ؟
یکی دستشو بلند کرد و گفت: ” تو رفاقت ”

رنج دوری ، یاد یاران کار ماست /

یک پیامک حکم یک دیدار ماست . . .

میگن آخر معرفت اون قدر دوره که

عمر آدم کفاف نمیده که بهش برسه !
اما یه اس ام اس فرستادم برای اونی

که آخرجاده معرفت ایستاده . . .

خواهم ز خدا خسته و درمانده نباشی /

محبوب خدا باشی و شرمنده نباشی
ای دوست الهی در این عالم هستی /

سرزنده بمانی و سرافکنده نباشی . . .

۳ توصیه برای بی معرفت ها :
۱
۲
۳
دنبال چی میگردی تو که دنیای معرفتی !

دوستانم همه نابند ، طلا سیری چند ؟ /

درد از همه شان دور ، بلا سیری چند ؟
بی گل روی عزیزان ، نفستم می گیرد /

بی حضور رفقا ، صلح و صفا سیری چند ؟

دلمان کوچک است ، ولی آنقدر جا دارد

که برای هر رفیقی که دوستش داریم

نیمکتی بگذاریم برای همیشه ی عمر . . .

کوچه ای را بود نامش معرفت /

ساکنینش بامرام از هر جهت
گرچه بن بست بود مثل قلب من /

آخرین خانه تو بودی خوب من . . .

و چه احساس قشنگیست که در خلوت خود /

یاد یک دوست تو را غرق تماشا سازد

دوست خوب مثِ خطِ سِفیده وسطِ

جاده ست ! تکه تکه میشه ، ولی بازَم پا به پات میاد !

در دهکده ی تو خبر از بوی ریا نیست /

چون نیست ریا ، هیچکس انگشت نما نیست /

ما طالب مهریم و دل از عاطفه لبریز /

دل صافتر از تو به خدا هیچ کجا نیست !

دوست واقعی کسی است که

در کنارش جرات داشته باشی ، خودت باشی . . .
یه چی مثل تو !

هرقدر رفاقت بکنم می ارزی
اظهار صداقت بکنم می ارزی
آنقدر عزیزی تو برایم ای دوست
صد بار که یادت بکنم می ارزی . . .

نمیدونم کِی ! اما روزی از دهنم در میاد که :
خیلی دوست دارم رفیق . . .

با این که هر چی میکشم از دست توئه !
اما بازم بدون که خیلی دوست دارم رفیق !

بارِلاها ای خدای عدل و داد /

هر که کرده یادی از ما زنده باد
ما که معتاد رفیقیم و خمار روی دوست /

در مرام ما نباشد ترک این نوع اعتیاد !